BITWA O MONTE CASSINO

di Melchior Wańkowicz (1892-1974)

​

Kiedy Korpus zajmował jeszcze wielką przestrzeń, pokrywającą jedną trzecią włoskiego frontu, stojąc wzdłuż górnego biegu Sangro od Capracota aż po Acquafondata, dowódca 8. armii, gen. Leese, powiadomił dowódcę Korpusu w dniu 24 marca, w czasie wizyty w Vinchiaturo, że na konferencji, która odbyła się u dowódcy frontu w sprawie ofensywy wiosennej, zapadła decyzja powierzenia Korpusowi Polskiemu zdobycia masywu i klasztoru Monte Cassino. Po długiej ciszy gen. Leese rzucił pytanie:

– Chyba że pan generał nie chce, to wówczas będę musiał znaleźć inny korpus, który to zadanie wykona. Zechce pan generał zastanowić się i po dziesięciu minutach dać mi odpowiedź.

Gen. Anders udał się do oddzielnego pokoju wraz z szefem sztabu, płk. Wiśniowskim, gdzie zrobił krótki obrachunek: Korpus tak i owak jest na pozycjach, tak i owak będzie się wykruszał. Będzie to się odbywać niepostrzeżenie.

– Korpus to zadanie podejmie-odpowiedział.

Została powołana możliwie jak najszczuplejsza ekipa: dowódcy poszczególnych broni i zaprzysiężeni szefowie oddziałów. Ekipa podjęła zbieranie materiałów, tyczących natarć poprzednich. Poczęto kompletować zdjęcia lotnicze.

8 kwietnia ma miejsce odprawa z dowódcami dywizyj w izolowanym pokoju szefa Oddziału Operacyjnego Korpusu.

• M. Wánkowicz, Bitwa o Monte Cassino, vol. I, Oddz, Warszawa 1945, p. 64.​​

​​​