NARRATIO HISTORICA

di Juraj Lányi (1646-1701)

​

Confectis jam plùs minùs tercentum milliaribus Germanicis, posteaquam veneramus Capra Cottam, perendie Neapolim nobis jam perveniendum erat. Primà igitur die Mensis Maji orto Sole sed nubibus obtecto, Captivi compedibus lumbos præcincti, pedes tamen jam soluti itineri se accingunt, rapti in medium quatuor cohortium. Jamque à dicto oppido Capra Cotta octo aut novem absuimus stadiis, cùm ecce! per jugum montis illius profecti venimus à sinistro latere ad locum quendam declivem, sylvâ rarâ distinctum, ubi callis, quem tenuimus, in diversum sectus atque bisulcus conspiciebatur, alter admodùm tritus, quem miles & captivi sequebantur, alter verò sinistrorsùm vergens paulum vetustior gramineque obsitus, quem calcabat nullus. Hunc ego conspicatus, non tàm fugiendi, quàm cæteros concaptivos antevertendi studio mox arripio, ne fortean ultimus proficiscens Militi meum exporrigam tergum percutiendum, à quo singulos in die imò horas multi vapulabant, Clamorem ejusdem plùs quàm barbaricum (Marchier! Marchier!) toto eo itinere non secùs ac celeusma quoddam frequentissime editum, magno cordis cum gemitu & dolore inter eundum & labandum audientes. Hoc tramite paulùm progressus, ab altero vix septem pedes distincto cum saxum quoddam, quinque non minùs plusve ulnas latum altumque duabus hisce semitis interjectum celeri gressu præterire vellem, ecce! præter omnem cogitationem meam expectationemve, ex insperato sistere me gradum oportuit. Nam caligis, quas gessi, germanicis, spinas proximi vepris infixas & affixas necnon veluti data operâ alligatas adhærentesque comperio. Has cùm nullo pacto in tanta celeritate admotis etiam palmis avellere potuissem, mox circumspicio, utrum quis me sequatur, eandem premens Semitam? Nemo fuit, qui callem eundem secutus, me ibidem loci hærere atque subsistere animadvertisset. Tum extemplo rupi meum applico corpus, ne fortean conspiciar, præter tamen euntem ex quatuor centuriis militem à fronte & à tergo (jam enim proximo loco calles conveniebant in unum) directè contueor, femoralibus porrò eidem spinæ inhærentibus, quæ demùm, ubi lento omnes præteriissent pede, non exigua panni rupturâ factâ, per vim revulsi.

• G. Lányi, Narratio historica crudelissimæ et ab hominum memoria nunquam auditæ captivitatis papisticæ, necnon ex eadem liberationis miraculosæ, Lipsiæ 1676, p. 49.

​​​